Van een cursist
Vandaag was het dan zover. Na twee weken uitstel gegeven te hebben aan mezelf moest ik vandaag op maandcontrole. Enigszins zenuwachtig stapte ik op het apparaat, wat de ene keer mijn vriendje en de andere keer mijn vijand is. Het apparaat werd door Paula in beweging gebracht. Er werd wat geschoven en gekeken. “Netjes hoor”, was het antwoord van Paula, “precies op je streefgewicht”, …..”maar pas op”. Het apparaat gaf geen onsje minder en geen onsje meer aan dan het felbegeerde streefgewicht. Slechts een getal….meer is het niet. Er knaagde iets vanbinnen bij mij. Ik zou tevreden moeten zijn. Toch? Zeker omdat mijn oorspronkelijke streefgewicht zelfs twee kilo hoger was. En toch knaagde er iets aan mij. Weet u waarom? Twee en een halve maand geleden woog ik 2 kilo minder dan nu. Ik zei nog tegen mijn clubmaatje….”lekker dan heb je een beetje speling”. En nu vandaag opeens zomaar is die speling weg. En daarom knaagde er iets aan mij.
Vanaf morgen maar weer eens even de puntjes op de i zetten. En volgende week opnieuw de stoute schoenen aantrekken en kijken wat het apparaat voor cijfertjes naar boven laat komen. Ik tref het eigenlijk wel slecht deze week. Morgen een High Tea met mijn drie zussen, donderdag poters met spek eten met de ouderen waar ik voor mag zorgen, zaterdag sinterklaas vieren met de nodige versnaperingen.
Nee!!!!! , ik treft het niet slecht…..ik tref het juist goed. Weet u waarom? Vandaag ging ik op maandcontrole en precies op tijd werd mij een hart onder de riem gestoken. Precies op tijd kan ik bedenken hoe ik het deze week met de High Tea, met de poters en met Sinterklaas aan ga pakken.
De keuze die ik ga maken is tenslotte mijn verantwoording. De EGA cursus helpt me, maar ik moet het toch echt zelf doen. Die maandcontrole is hierbij mijn houvast en hoop ik zeker vol te blijven houden. Succes jullie die net als ik af en toe het apparaat als vriend en af en toe als vijand beschouwen. Groeten Ella.