woensdag 12 februari 2014

HEB JE HET MOEILIJK MET DE DRAAD OPPAKKEN OF TE BEGINNEN, LEES DAN DIT VERHAAL VAN EEN TOPPER UIT HELMOND.
WAT ZIJ KAN, KAN JIJ OOK!!!!

Tja… en dan ‘ineens’ zit je met een overgewicht van ruim 40 kilo.
Raar maar zo ineens viel het me op.

Net vlak voor de zomervakantie, net toen Spanje geboekt was en de zomerkleding, badpakken en kekke sandaaltjes gepast moesten worden.

Vreemd, al mijn andere (stretch) kleding paste nog perfect, oké…… laten we zeggen dat de sluiting dicht kon.

En daarbij komt ook nog eens dat mijn man me prachtig vindt, met of zonder die +40 kilo. Dat is nou echte liefde.

Tientallen keren naar beneden komen in (nieuwe) kleding, waar natuurlijk heel vakkundig het labeltje uit geknipt is. Met de vraag of dit outfitje mooi staat en het niet dik maakt?

Hoe krom wil je het hebben….!? Wachten op het antwoord op die vraag, gewoon wat ik horen wil. Nee schat……… staat prachtig.

121,3 kg wegen en dan ook nog verwachten dat het superslank afkleedt?! Duh……!
Op het feestje doodleuk een ‘goddelijk’ gebakje naar binnen werken.
Keus nr 1 = het lekkere gebakje.
Keus nr 2 = nemen we later stiekem in de keuken wel.

Blokjes kaas en worst snijden is ook een erg leuke klus. Vooral als je tijdens het snijden ook nog eens voor mag proeven. En dan het bittergarnituurtje…. je kent het vast wel….steevast (expres) te veel bakken. Het gaat toch wel op…… ook al zijn de ogen groter dan de maag.

Met de camouflerende grappen, grollen en lachbuien kun je heel veel camoufleren, zelfs datgene waar ik zo ontzettend veel last van heb…… die +40 kilo.

Hoe komen we er toch bij dat het niet gezellig is als er géén koekjes of hapjes op tafel staan? Het smoesje dat ik nu alleen nog koeken voor het bezoek in huis heb, gaat allang niet meer op.

Ook na deze 20 kilo heb ik nog regelmatig mijn hand in de koekentrommel. Eentje wordt twee, twee wordt drie, enzovoorts, om de verleiding te verminderen haal ik het voorlopig maar niet in huis.

Vóór in mijn mond ligt de uitspraak dat ik overdag prima kan lijnen, dat alleen de avonden en de weekenden zo moeilijk zijn omdat we dan allemaal thuis zijn en het zo gezellig is.

Na een half jaartje kan ik nu gerust zeggen dat het zonder koek, snoep, chips en borrelhapjes heel gezellig is…… oké zo nu en dan verhogen we de feestvreugde.
Gelukkig hebben we dan Annuska op de dinsdagavond om ons te resetten.
Want ik geef toe…… het valt me soms behoorlijk zwaar om na een ‘misstap’ de draad weer op te pakken. Zelfs de peptalk vóór in mijn EGA map helpt dan niet.
Het enige wat stimuleert en motiveert is dan onze ‘coach Annuska’. Het levende bewijs van wat ik ook kan, namelijk nog eens 20 kilo afvallen.

Als ik nu eens eerlijk naar mezelf ben kom ik erachter dat ik (ja ook soms nu nog) een kei ben in smoesjes verzinnen en mezelf voor de gek houden. Zolang je er niet over praat en er niet op let, is het er niet. Gewoon je kop in het zand steken heet dat.
Maar wat ben ik blij dat ik deze laatste stap heb gezet. Toen viel de brief en uitnodiging van de EGA op de deurmat. Eerst thuis nog even vertellen dat ik weer een poging ga wagen. Weer diëten maar dan anders.

Geen; repen, shakes, hongerstakingen, pillen, Sonja’s, ziekenhuisdieet en ga zo maar door, NEE normaal en gezond eten.
Hoe vaak ik niet hoor in mijn omgeving dat ze wel weten waar het aan ligt dat de kilo’s eraan vliegen maar het toch niet lukt om ze eraf te krijgen. Ook hoorde ik daarbij……… door al dat diëten zie je gewoon door de bomen het bos niet meer. Doe gewoon van alles…… komt het vanzelf goed.

NOT………… de eerste 2 weken gaat het super maar daarna…… ?
Nu ga ik trouw naar onze ‘hobby club’. En gezellig dat het is.
En ja…… ook hier roept dat stemmetje om niet te gaan…… die keer dat je weet dat je aangekomen bent. Juist dan moet je gaan!!

Het is géén doodzonde…… hooguit is het jammer maar met vallen en opstaan en…… Annuska komen we er wel. Al duurt het jaaaaaaren

Wat kijk ik uit naar komend jaar in Spanje. Een héél verschil met Spanje 2013.
Nu ga ik wel in mijn kekke bikini en slippertjes rond het zwembad lopen.
Nu plons ik wel vanaf de zijkant het water in en niet via het trappetje. (ja…… ik schaam me bij het idee dat ze mij bommetje zien doen).
Deze zomer loop ik wel kilometers over de boulevard zonder zwetend lijf en zonder kapotte bovenbenen.
En……. Maak ik echt lol met onze meiden, zonder dat ik me moe, suf en leeg voel maar vol energie.
Deze zomer eet ik met een gerust hart een ijsje zonder dat ik me schuldig voel of aangestaard voel.
En……… deze zomer…….. Straal ik!

Lieve Annuska Stienenbos
Met deze eerste -20 kilo voel ik me al een ander mens, meer zelfverzekerd, meer energie en mijn trots komt terug.
Mede dankzij jou heb ik mijn eerste -20 kilo behaald.
Oprecht; Dank je wel
Liefs